Juli 2017

Het is een nare tijd geweest, de eerste maanden van dit jaar. De herseninfarct heeft meer imact gehad dan ik ooit had kunnen vermoeden: het vertrouwen in niet alleen je lichaam, maar je hele wezen is weg. Ik herkende mezelf niet meer; mijn geheugen werkte niet goed, ik kon me niet concentreren en veel geluiden, mensen, licht en geluid kon ik niet aan. Dan was ik in één klap enorm moe.

Mezelf niet herkennen was mijn grootste zorg. 'Ben ik dit nu echt? Voor de rest van mijn leven?' Ik heb veel geduld en zorg van mijn hulpverleners (neuroloog, ergotherapeut en psychotherapeut) gekregen om mezelf weer terug te vinden en erop te vertrouwen dat het goed komt. Die hulp heeft me weer opgetild en zicht op de toekomst gegeven. Ik ben hen echt dankbaar! 

Ik ben blij te kunnen zeggen dat het vertrouwen terug is en ik weer langzaam aan begonnen ben met zangles te geven. De rest van mijn werkzaamheden heb ik nog even stilgelegd, maar dat komt wel weer. Eerst helemaal beter worden. Dat dat gaat lukken, is zo goed als zeker. Het heeft alleen veel tijd nodig. I'll be back!

Het is geweldig om te merken dat mijn leerlingen me gemist hebben en blij zijn dat ik er weer ben, ondanks de geweldige vervangers ik bij de diverse locaties heb kunnen regelen. De band die ik opbouw met mijn leerlingen, voel ik blijkbaar niet in mijn eentje. Super fijn gevoel is dat. Ik heb weer zin in de toekomst - de nabije toekomst: het nieuwe seizoen zie ik als een nieuwe start! Yeah!

November 2016

Ik leef.

Ik kan bewegen, lopen, praten en lachen. Gelukkig wel.

Ik kan dit stukje schrijven, een mail versturen en een WhatsApp beantwoorden.

Ik kan de was ophangen, de afwas doen, een boterham smeren.

Een liedje zingen en piano spelen? Gaat prima. Yes!

De krant lezen lukt niet; Als het een wat langer artikel is, begrijp ik niet wat ik lees.

TV kijken lukt alleen als het opnameniveau laag is. Een comedy: prima. Een interview kan ik niet volgen.

Ik kan een telefoongesprek voeren op het ene moment, een halfuur later ben ik daar veel te moe voor.

Een vraag beantwoorden kan ik. Vier vragen? Dan moet ik echt uitgerust zijn om me te kunnen concentreren.

Iets eenvoudigs opzoeken op de computer lukt niet; ik weet niet wat ik moet doen en in welke volgorde.

Als ik een winkel binnenloop, bekruipt me een gevoel van lichte paniek: teveel licht, teveel spullen, teveel prikkels. Wat moet ik doen, waar moet ik beginnen?

Als mijn dochters een kort verhaal vertellen over hun dag, hoor ik mezelf zeggen: “Oh, waar heb je het over?” of “Sorry, kun je dat nog een keer herhalen?” Vooral aan het einde van de dag.

Autorijden mag nog niet, fietsen kan ik nog niet.

Ik ben heel snel moe. Niet fysiek, maar in mijn hoofd. Chaos.

Ik zie er normaal uit, voel me niet ziek, maar herken mezelf niet. Wat is dat een vreemde, emotionele gewaarwording. Ik weet dat acceptatie nodig is. Maar wat is dat moeilijk, zeg!

Over een halfjaar zou ik weer mezelf moeten zijn. Ik kan niet wachten.

Afgelopen maandag had ik een herseninfarct.

Stom.

JULI 2016

Het afgelopen schooljaar heeft in het teken gestaan van de verhuizing, het opbouwen van nieuwe (zakelijke) contacten, het zoeken naar een leuke sportclub, het beginnen van een nieuw popkoor en wennen aan een nieuwe leefomgeving. Wat dat laatste betreft: die bevalt zeer goed. Maar het gekke is; nu we hier wonen, krijgen zowel Maurice als ik meer opdrachten en optredens in het westen. Haha! Afijn, we maken dus heel wat kilometers!

Het beginnen van een nieuw popkoor heeft veel plezier en drukte opgeleverd! Zo leuk om te zien dat mensen enthousiast worden van samen zingen (en van mijn arrangementen)! Allemaal leuke, aardige mensen. Vandaar dat ik hiermee doorga in het nieuwe jaar (zie agenda) en ook reguliere zanglessen ga geven. Ik kijk er nu al naar uit.

Het popkoor gaat repeteren in De Ster, een groot wijkgebouw waar van alles leeft en gebeurt, en de zanglessen ga ik geven in De Kleine Wiel, een mooi zaaltje met prachtige akoestiek dat bij een bijzondere leefgemeenschap hoort.

November 2015

De hoogste tijd om weer eens van mezelf te laten horen!

Ondertussen ben ik verhuisd naar Lent, een dorp dichtbij Nijmegen, aan de andere kant van de Waal. Waarom naar Nijmegen? Vanwege familie of werk? Nee, allebei niet, hoewel ik moet toegeven dat ik het heel leuk vind dat mijn nicht Nicolette in Nijmegen woont en ik nu wat meer contact met haar heb dan voorheen. Als kind groeiden onze gezinnen zowat samen op, maar in de loop van tijd gaat ieder toch zijn eigen weg en voor je het weet zie je elkaar alleen nog maar bij bruiloften en begrafenissen.

Maar we hadden geen reden nodig om te verhuizen, behalve ons gevoel: we wilden niet oud worden in Hilversum en werden heel blij van Nijmegen. Zo eenvoudig kan het zijn! 

En hoewel ik gewend ben aan het reizen om naar een optreden te gaan, wordt het nu wel tijd om les te gaan geven in mijn nieuwe regio: 3 x per week naar Hilversum is een beetje veel van het goede... Mijn eerste leerlingen hebben zich al aangediend en ik start in mei 2016 een nieuw popkoor in Lent. Vanaf september zal ik dan ook op woensdag een lesmiddag gaan plannen in Lent. Ik heb er al zo'n zin in!

De nieuwe leslocatie wordt: De Kleine Wiel, Karl Marxstraat 101, Lent.

Tot later!

augustus 2014

Met een kop koffie naast mijn laptop probeer ik orde op zaken te krijgen. Een rooster maken is misschien wel het meest onderschatte klusje van de muziekdocent. Sowieso is het lastig om iedereen de gewenste dag en tijdstip te bieden, maar probeer al die rakkers maar eens te bereiken! Het komt uiteindelijk allemaal goed en dan begint het seizoen weer met ieders enthousiasme en geniet ik weer volop!

Ik begin met een nieuw project dit seizoen: een popkoor voor jongeren. Ik heb al heel veel ervaring met het leiden van koren die vooral uit volwassenen bestaan, dus dit wordt een uitdaging. Wederom ga ik de arrangementen zef schrijven en ik ben hard bezig materiaal te verzamelen. Ik denk aan: Coldplay, Calvin Harris, Ariana Grande, Bruno Mars en Maroon 5. Maar alles kan nog veranderen: ik zit slechts in de voorbereidende (lees: pieker-) fase. Alle tips zijn welkom! Ik heb er in ieder geval veel zin in. Kom maar op, jongelui! Let's make some noise!

December 2013

Na een hele zomer van hoesten - indicatie kinkhoest - , bezoekjes aan huisarts, longarts, KNO-arts en uiteindelijk de logopediste, ben ik blij te kunnen melden dat de stem weer terug komt.

Wat kan het frustrerend zijn als je je passie, je vak, niet kunt uitoefenen zoals je gewend bent!

Ik ben blij dat ik weer lekker kan lesgeven en optreden.

Ik heb een interessante nieuwe oefening geleerd van mijn logopediste, Marieke Strijbis, genaamd Lax Vox. Hierbij gebruik je een slangetje in een half gevuld plastic waterflesje of glas. Met je lippen ontspannen om het slangetje getuit en met rechte houding en aangespannen middenrifspier zing je als het ware in het water. Hierdoor wordt de luchtdruk onder en boven het strottenhoofd gelijkgetrokken, waardoor de stembanden ontspannen.

Door mijn gehoest was ik hees geworden en deze oefening gaf rust en nam de heesheid een beetje weg. Een aanrader!

mei 2013

Voor je het weet zijn er alweer wat maanden voorbij. Ik heb hard gewerkt: optredens, muzieklessen, arrangeren en stukken uitzoeken voor leerlingen, maar altijd haal ik er ook weer energie uit. Hoe fijn is het om up-to-date te blijven door mijn jonge leerlingen met hun verzoeken om bepaalde nummers te mogen zingen en nieuwe bands en stukken te ontdekken doordat volwassen leerlingen me erop wijzen dat die-en-die versie ook erg leuk is?

Bovendien vind ik het coachen van onderwijzers op basisscholen ook een mooi vak: sommigen zijn nog te verlegen of onwennig om met muziekonderwijs aan de slag te gaan, maar ik merk steeds meer dat er gerichte vragen komen na een voorbeeldles van mij. Dat geeft moed, want dat betekent dat de wil er is om goed muziekles te geven.

Nu: de laatste loodjes van het schooljaar. Open dagen, voorstellingen en afsluiten. En hopen dat het gros van de leerlingen volgend jaar bij me terugkomt voor nog meer zang en plezier!

februari 2013

mijn nieuwe website online!

Het heeft heel wat voeten in de aarde gehad, deze site. Voordat ik überhaupt serieus nadacht over een eigen website moest ik eerst bij de muziekschool - net als alle andere docenten - ontslagen worden, om daarna als zzp'er aan de slag te gaan en in te zien dat het dan toch wel handig is als mensen je weten te vinden. Gelukkig heb ik adviezen van een vriend met meer ervaring hiermee niet in de wind geslagen, en ben dan ook blij dat ik de vormgeving van de site, maar ook van de kaartjes, flyer en briefpapier in handen heb gelegd van Aga Rietdijk. De site is gebouwd door Piet Kuiters. Mijn grote dank!