Wie is mirjam verheem?P1090738 PS

 

Dat is best een lastige vraag, wanneer je dat over jezelf moet gaan vertellen. De verschillende  stukjes tekst op deze site zullen een goed beeld geven, maar over muziek begin ik hier.

 

Duidelijk is dat ik van kinds af aan beïnvloed ben door de muziek om mij heen. De klassieke muziek  die mijn ouders draaiden, op vinyl en zelfs op van die grote banden op een bandrecorder, de  popmuziek die mijn oudste broer draaide - dankzij hem bleef het hele gezin op de hoogte van de  moderne muziek, want in welke kamer hij ook kwam draaide hij de radio aan - en uiteindelijk de  muziekdocenten die ik heb gehad, zowel op de muziekschool als op de middelbare school. Ik  kwam in aanraking met popmuziek (Abba, David Bowie, The Police), funk en Soul (Chaka Khan,  Average White band, Stevie Wonder) en uiteindelijk jazz.

 

Ik heb in heel veel bandjes gespeeld voordat ik naar het Koninklijk Conservatorium in Den Haag  ging en kwam tot de ontdekking dat ik het minst van jazz afwist, dus besloot ik dat te gaan  studeren. Het voordeel was dat veel van mijn medebandleden ook naar het conservatorium gingen,  dus was de stap niet zo groot.

 

Het was de meest geweldige studie die ik me had kunnen bedenken. Gezellige medestudenten, interessante docenten, geweldige masterclasses en aan mooie projecten meegedaan. Klassiek zang, jazz-zang, musicaldans, theaterpresentatie en band- en koorlessen waren de mooiste lessen. Hoewel, er was ook een muziekgeschiedenisdocent (Konrad Boehmer) die zo boeiend kon vertellen, dat zijn colleges overvol zaten.

 

Maar met alleen conservatorium ben je nog geen perfecte performer en zeker nog geen goede docent. Na het conservatorium heb ik me zowel op muzikaal als persoonlijk vlak verder ontwikkeld en ben daarmee de docente en zangeres geworden die ik nu ben.

Over zang & componeren

 

Zingen deed ik al vanaf dat ik klein was. In het begin heus niet zo goed: ik was geen wonderkind. Maar ik haalde er heel veel plezier uit. Tussen de schuifdeuren optreden, 't liefst met een vriendinnetje, of zingen op de achterbank van de auto met m'n zus en rond Pasen zong het hele gezin Jesus Christ Superstar luidkeels mee.

 

Zang ontroert me en geeft me de mogelijkheid een verhaal te vertellen. Daarom moet ik me enigszins kunnen verplaatsen in de tekst: het hoeft geen biografie te zijn, maar ik wring me als het ware in een personage dat het lied vertolkt en op dat moment is het de waarheid. Teksten die me niets doen of sterker nog, weerzin opwekken - jazeker, die bestaan - zullen niet tot mijn repertoire gaan behoren, hoe mooi de melodie ook is. Ik moet me er iets bij kunnen voorstellen.

 

Teksten schrijven gaat me in 't Nederlands goed af en ik vind ik heerlijk om te doen - bijvoorbeeld als hommage aan iemand of als een vertaling op een bestaande anderstalige tekst - en als iemand mij een goede Engelse tekst geeft, componeer ik zo een mooi lied. Zoals ik dat gedaan heb voor de film Ver van familie van Marion Bloem. Voor die film heb ik op teksten van Marion stukken geschreven waar ik echt trots op ben. Ik componeerde af en toe iets met een medestudent op het conservatorium, maar toen ik de muziek voor Ver van familie schreef, wist ik pas zeker dat ik het kon. Me laten inspireren door de tekst, handen over de piano laten gaan en neuriën maar.

Met wie heb ik gewerkt in de loop der jaren?

 

Ik heb met heel veel mensen samen gespeeld, voor het conservatorium al en tijdens mijn studie zijn daar veel namen bijgekomen.

 

Waar ik op welke manier dan ook veel van heb geleerd zijn mensen en bands als The Beets Brothers en The Glenn Miller Orchestra, waarmee ik in grote theaters kwam en mijn zenuwen moest leren overwinnen.

Louis Andriessen en Beppie Blankert, die me kennis lieten maken met de wereld van de dans en moderne gecomponeerde muziek. Nueva Manteca, waardoor ik in aanraking kwam met salsa en glamour op het podium.

Jazzed to the Max, een vocalgroup onder leiding van Eva Baggerman, die me geleerd heeft hoe prachtig het is om close-harmony te zingen en te arrangeren. Vind ik nog altijd het mooiste wat er is. Geregisseerd worden door Karel de Rooij, wat mijn ogen opende als het gaat om hoe je vanaf een podium een boodschap wilt overbrengen.

 

De Wreeksters, mijn eigen vrouwen-cabaretgroep, waarmee ik veel gespeeld, geschreven, gecomponeerd en ontzettend veel gelachen heb. We hadden een stuk of wat liedjes paraat om supersnel teksten op maat op te maken om het publiek te verrassen met onze visie op wat wij in de zaal zagen. Een geweldige tijd!

Mark Murphy met wie ik een aantal keer het podium heb gedeeld, en gigs met drummer Wim Kegel en bassist Erik Robaard en vooral gitarist Maurice Rugebregt, met wie ik regelmatig optreed. Het prachtige Lambert, Hendricks & Ross-project met de vocalisten Peter van Laer en Caroline Lobanov, dat we vooral willen voortzetten en onszelf daarom de naam Bob's Diner hebben gegeven.

 

De ervaringen met al die musici hebben me een rijker mens gemaakt en een betere zangeres.

P1090773 PS 2

Correctiewerk

 

Tja, dat verwacht je niet op een site als deze. Maar sinds de middelbare school heb ik een grote liefde voor de Nederlandse taal en via via ben ik aan een klus als corrector voor een tijdschrift gekomen. Sindsdien doe ik dat met regelmaat en kijk ik ook wel eens teksten van websites na. Leuk werk om te doen en een welkome afwisseling van alle activiteiten die met muziek te maken hebben.